“(…) Περιεχόμενο και μορφή λοιπόν, ιδέες και στυλ, εκεί αποβλέπεις, στο ηδονικό παιχνίδι μεταξύ τους. Και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο προσωπικά γράφω. Παίζω. Παίζω με τις λέξεις, με τις έννοιες και τις μορφές, με τις αναφορές μου σε αγαπημένους συγγραφείς ή βιωματικές καταστάσεις (ερωτικές, υπαρξιακές, ψυχολογικές) παίζω με τα προηγούμενα έργα μου, με συζητήσεις που είχα με φίλες και φίλους, με όσα ήθελα να πω ή να κάνω και για κάποιο λόγο δεν τόλμησα ή δεν μπόρεσα. Παίζω με εικόνες, με μύθους, με τον ρυθμό.”