Σκέψεις για το έργο ΑΓΡΙΕΣ ΝΟΤΕΣ από τον George Le Nonce, Biblioteque
Οἱ «Ἄγριες Νότες» τῆς Νίνας Ράπη εἶναι ἕνα ἔργο γιὰ τοὺς μηχανισμοὺς τῆς τέχνης, τῆς ἀντίστασης καὶ τῆς ἐξουσίας σὲ μιὰ σύγχρονη κατάσταση ἐξαίρεσης, ὅπως αὐτὴ ποὺ ζοῦμε. Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια εἶναι ἔργο πολιτικὸ καὶ ἐπίκαιρο. Ἀλλὰ εἶναι ἐπίσης ἕνα ἔργο γιὰ τὶς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν ἐλάχιστη δυνατότητα ποὺ αὐτὲς ἐνδέχεται νὰ προσφέρουν γιὰ νὰ ἀνατραπεῖ ἡ βιοπολιτικὴ νομιμοποίηση τοῦ ζόφου.
Κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, σὲ ἕναν ἀπροσδιόριστο χῶρο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ψυχιατρικὸ νοσοκομεῖο, φυλακὴ ἢ ἐρευνητικὸ κέντρο, ἐμφανίζονται τέσσερα πρόσωπα καὶ ἀποκαλύπτουν τὶς προσωπικές τους ἱστορίες, ποὺ ὅλες κάπως συνδέονται, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐφιαλτικὴ ὄψη τῆς ἴδιας τῆς κατάστασης ἐξαίρεσης ποὺ βιώνουν.
Διαβάστε την κριτική στο bibliotheque
