Κριτική για τις ΑΓΡΙΕΣ ΝΟΤΕΣ από την Ειρήνη Μουντράκη, The Greek Play Project

Το θέατρο της Νίνας Ράπη είναι μια ενδιαφέρουσα § ιδιότυπη περίπτωση μέσα στο εγχώριο δραματουργικό τοπίο. Ένα θέατρο που πατά με το ένα πόδι εδώ και με το άλλο εκεί, ανάμεσα σε διαφορετικές νοοτροπίες, σκέψεις και αντιλήψεις, διαφορετικούς τρόπους ζωής και προσλαμβάνουσες, που όμως καταφέρνει να τις γεφυρώσει και να αναδείξει την ουσία μιας καθολικότητας, – τουλάχιστον του δυτικού κόσμου. Με μια φόρμα που παίζει μεταξύ των ειδών και των τρόπων τους, κλειστή και ανοιχτή ταυτόχρονα και με θεματολογία που κινείται από το γενικό στο ειδικό. Ένα θέατρο που δεν πατά σε ψυχολογικές ερμηνείες και αναλύσεις όμως με μια αθώα θρασύτητα φωτίζει τεχνιέντως σκοτεινές και ανομολόγητες πτυχές της ύπαρξης. Τα έργα της Ράπη είναι σαν να βλέπεις από ψηλά μια εικόνα που όσο την πλησιάζει ο μεγεθυντικός φακός σου αποκαλύπτει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που νόμιζες ότι βλέπεις.

Με τις Άγριες Νότες, το πρώτο της έργο γραμμένο απευθείας στα ελληνικά, βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκκωφαντική με τη σιωπή της διαμαρτυρία για την πολιτική κατάσταση του σύγχρονου κόσμου. Χωρίς ηθογραφικά χρώματα, χωρίς δραματικές ιστορίες, χωρίς τοπικά γνωρίσματα αλλά μοναδικά συμβατή σε πολλαπλά κοινωνικά κατασκευάσματα. Η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας είναι περισσότερο μια νύξη, -υπαινικτικά αναφέρονται οι ήρωες σε αυτήν-, σκιαγραφόντας απλά ένα φόντο και όχι την ουσιαστική αφετηρία της δράσης της. Το κυρίαρχο σύστημα, τα γρανάζια της εξουσίας επιβάλλουν το κοινωνικά ορθό. Κάθε προσπάθεια να αλλάξεις δρόμο, να διαφοροποιηθείς μπορεί να σε οδηγήσει σε έναν αποκλεισμό, ένα περίεργο είδος φυλάκισης όπου βασικός σκοπός είναι η καταστολή της σκέψης, της επιθυμίας και η αποθάρρυνση κάθε πιθανής δράσης. Οι θεσμοί δεν αφήνουν περιθώρια για ατομικές ελευθερίες. Ένα δίπολο βρίσκεται πάντοτε σε ισχύ. Θύτης – θύμα, φιλία – μίσος, αποδοχή – επανάσταση. Οι μονόλογοι των ηρώων δίνουν τις διαφορετικές οπτικές της κοινωνικής αυτής δομής. Το σύστημα είναι συγκεκριμένο, περιθώρια δεν υπάρχουν. Οι ανθρώπινες σχέσεις μπροστά στην εύρρυθμη λειτουργία του υποκύπτουν. Είναι ασήμαντες, όπως και το άτομο μπροστά στο Σύνολο.

Διαβάστε τη συνέχεια στο TheGreekPlayProject