Διακριτές φωνές διηγηματογράφων – της Μαρίας Στασινοπούλου, Εφημερίδα των Συντακτών

Παιχνίδια εξουσίας και υποταγής εναλλάσσονται με επαναστατικές εκρήξεις ή μοιρολατρικές αποδοχές. Μνήμη, γλώσσα, μοναξιά, αναζήτηση, ματαίωση, επανάληψη, πλήξη.

Ανθρωποι που κοιτάζουν χωρίς να βλέπουν∙ άνθρωποι που ψάχνουν «μαγικές στιγμές» για να δώσουν νόημα στη ζωή τους∙ άνθρωποι που αντιμετωπίζουν διλήμματα και πρέπει να επιλέξουν∙ άλλοι που αρέσκονται να ζουν με ψευδαισθήσεις∙ άνθρωποι που βρίσκονται κατά λάθος νεκροί τη στιγμή που έχουν βάλει σε κάποια τάξη τη ζωή τους.

Γυναίκες που απολαμβάνουν «σαπφικές μορφές και ηδονές», που αγαπιούνται και αλληλοσπαράζονται.

Φίλοι που υποβάλλουν σε δοκιμασία τη φιλία τους ή την ανακαλύπτουν ξανά.

Ο λόγος είναι δουλεμένος, μικροπερίοδος, χωρίς περισσεύματα, ηθελημένα ελλειπτικός κάποτε, όπως στο πρώτο διήγημα «Το πακέτο» ή στο ιδιαίτερο «Λάθος πρόσωπο».

Διαβάστε τη συνέχεια στην Εφημερίδα των Συντακτών